08

Trzymała mnie mocno za gardło, kawałkiem metalu przejeżdżając mi po nadgarstku. Jej lewe kolano leżało na mojej dłoni, żebym się nie wyrywała. 

- Nic nie poczujesz, tylko Ci pomagam. To Cię uwolni od wszelkich myśli.
PUŚĆ MNIE chciałam krzyknąć ale nie mogłam. Czułam tylko jak dławię się własną śliną, a moje gardło wydaje nieprzyjemny odgłos. Cała moja uwaga była skupiona na bólu w powiekach, a raczej śmiesznemu pulsowaniu, przez mocne ściskanie ich. 

Naostrzona żyletka wbiła się w mój nadgarstek, a ja zaczęłam drżeć z bólu, pod dziewczyną. Otworzyłam oczy. To byłam ja. Z uśmiechem od ucha do ucha, przejeżdżałam szybkimi ruchami po nadgarstku, zostawiając bo sobie krwawe ślady. 

 
Obudziłam się z przyśpieszonym oddechem i zacisnęłam zimne palce na jednym z nadgarstków sprawdzając czy na pewno jest cały. Czułam pulsowanie w głowie i nie mogłam się skupić na niczym. Nienawidzę tych snów. Wstałam z łóżka.Usiadłam na parapecie okna, owinięta kocem i zaciśniętymi palcami na telefonie. I w tym właśnie momencie zaczyna dzwonić. SZYMON. Automatycznie odbieram, nie myśląc o tym. Nie odzywam się czekam, aż zrobi to pierwszy.
- Julka? -słyszę jego zatroskany i trochę zmęczony głos.
- Nie, Asia. - powiedziałam oschle.
- Wszystko w porządku?
- Najlepszym - odpowiadam szybko, chcąc zakończyć tą rozmowę.
- Myślę o Tobie - to wywołało u mnie śmiech, szczery śmiech - Przestań mnie karać, proszę.
Podnoszę wzrok na zegarek, druga w nocy. Przecieram dłonią zimny policzek.
- Julka jesteś dla mnie.... - rozłączam się.
Dlaczego nie mogę znieść zdrady? Uważam, że jest to najgorsza rzecz jaką można zrobić partnerowi. Właśnie partnerstwo. Polega na wierności i zaufaniu. Przez jedną głupią rzecz można złamać obie zasady. Czy właśnie to mnie boli? Czy może to, że nie mogę wyprzeć z umysłu tego jak on całował tą dziewczynę, cały czas myślę czy robił to z taką zachłannością, którą uwielbiam i..... i czy byli jakby jedną osobą. Przez chwilę widzieli tylko siebie. Nie myślał o mnie. Więc kiedy mówił że myśli o mnie zawsze, to było kłamstwo. Cały ten związek był kłamstwem. Stekiem bzdur.
Może być jeszcze jeden powód dla którego nie chcę do niego wrócić. Bo go nie kocham. Bo nie potrafię

***

Wtorek. Wchodzę na matematykę spóźniona, omijam moją ławkę, przy której siedział Szymon i usiadłam w ostatniej. Sama. Wyciągam zeszyt z torby i kseruje tablicę do zeszytu, patrzę na cyferki i od razu czuję jak mnie to śmieszy i mocno jebie. Może jakbym się kiedyś skupiła to wiedziałabym o co chodzi, ale nie chce mi się tym zaprzątać głowy. 

Matematyczka każe mi zostać po lekcji i umówić się na poprawę ostatniego sprawdzianu. 

- Już tylko dwa tygodnie do ferii, musisz to poprawić zanim skończy się semestr - mówi oschle, a ja wiem, że wcale jej na tym nie zależy, czuję że sprawiło by jej to radość jak mogłaby mi wstawić smukłą jedynkę do dziennika. Uśmiechnęłam się wbrew temu co przeszło mi przez myśl. Zapisałam się na początek następnego tygodnia i wyszłam z klasy.
Szymon stał pod schodami i rozglądał się, prawdopodobnie szukając - mnie. Odwróciłam się na pięcie i poszłam w drugą stronę. Zeszłam do szatni i ruszyłam w stronę sklepiku szkolnego. Zamówiłam sobie gorącą herbatę, usiadłam przy stoliku i zaczęłam obserwować siedzących tam uczniów. Grupa dość "modnych" dziewczyn pod ścianą głośno się śmiały i opowiadały co stało się na ostatniej imprezie. Żałosne - podpowiedział mi głos w głowie. Uśmiechnęłam się lekko słuchając z którym z chłopaków przespała się dziewczyna z czarnymi włosami. Słyszą ją wszyscy w kawiarence, a jej to nie przeszkadza. Chwali się przed koleżankami swoją nową "zdobyczą" i wygląda jakby wprawiało ją to w zachwyt. Koleżanki cicho się śmieją na każdą wzmiankę o chłopaku/zabawce i podsycają czarną do opowiadania dalej. Przez całą tą śmieszną sytuacje, zastanawiam się tylko, jaki ta dziewczyna musi mieć problem ze sobą, że szczyci taką rzeczą. 

Dzwonek. Laseczki szybko uciekły do klasy, a ja oparłam stopy o blat stołu i powoli popijałam herbatę. Uwolniłam się od wszelkich myśli. Chwilę trwało zanim się zebrałam i ruszyłam w stronę swojej klasy. Znowu spóźniona weszłam do sali i znowu usiadłam w ostatniej ławce. Sama. Poczułam na sobie wzrok Szymona, wzdrygnęłam się. Sięgnęłam do torby po słuchawki, puściłam muzykę, rozpuściłam włosy i naciągnęłam kaptur, chroniąc się przed jego wzrokiem. 

***

 Wyszłam ze szkoły, poczułam jak wyciąga mi słuchawkę z ucha. 

- Nie możesz mnie unikać przez całe życie - powiedział sucho, a ja słyszałam ból w jego głosie, chociaż bardzo chciał to ukryć. Prychnęłam.

- Założymy się? - powiedziałam z pogardą.

- Błagam Cię, zacznijmy od początku, proszę. 

Zaśmiałam się głośno i przyśpieszyłam kroku. 

- Julka - powiedział cicho i przymknął oczy, doganiając mnie. 

Tak bardzo chciałam uciec, zniknąć. Położył mi rękę na plecach, nawet przez kurtkę, paliło mnie to. Strasznie. Obruszyłam się i zwiększyłam odległość od niego. I wtedy zobaczyłam znajomą czerwoną Hondę podjeżdżającą mi pod same nogi. Przyciemniane szyby, ale wiedziałam, że to Olejniczak, któż by inny. Chwyciłam za klamkę i posłałam Szymonowi ostatnie spojrzenie, wchodząc do samochodu. Zamykając drzwi usłyszałam jeszcze ciche "Zrobię wszystko".

- Cześć - przywitał mnie pogodny uśmiech Pawła - wiem, że miałem zadzwonić, ale stwierdziłem, że wyjdę na desperata jak będę do Ciebie wydzwaniał po niecałej dobie. 

Zaśmiałam się szczerze, bo nigdy jeszcze nie ucieszył mnie tak jego widok.